Einde is in zicht...

Mijn laatste week is aangebroken en dat geeft een dubbel gevoel natuurlijk. Ik kan niet wachten om iedereen terug te zien, maar wil langs de andere kant Suriname nog niet verlaten. Mijn laatste weken hier waren geweldig. Ik heb nog twee trips kunnen doen, die fantastisch waren. Kheb indianenstammen gezien, boslandbewoners en mooie watervallen.
Ik heb een trip gedaan naar het binnenland van Suriname, waar ik kennis heb gemaakt met Sarramacaanse boslandbewoners, ook wel marrons genoemd.
Ik was helemaal onderste boven van dien trip, echt zoveel hoogtepunten gehad op die vier dagen, twas nogal intens.
We zijn enkele dorpjes gaan bezoeken en ik stond helemaal versteld van hoe primitief die mensen daar nog leven. Als je in de boot vaart op de rivier kom je al die dorpjes tegen, dan zie je vrouwen en kinderen in de rivier die zichzelf aan het wassen zijn, de afwas aan het doen zijn en kleren aan het wassen zijn. Echt fantastisch om te zien. Toen we in die dorpjes aankwamen stormden de kinderen naar ons toe, ze vonden het geweldig om zichzelf te laten fotograferen.

Daarnaast zijn we ook op kaaimannenjacht gegaan met een bootje. Wij allemaal heel stil in het donker in da bootje. Toen we eindelijk ne kaaiman hadden gevonden, die al groot genoeg was, begonnen Aida en ik natuurlijk te schreeuwen dat ze moesten schieten. Deed die jager dat toch wel zeker, amai, toen ben ik wel even geschrokken. Die jager had die kaaiman zijne kop helemaal aan flarden geschoten. Ik was echt even gedegouteerd. Later heeft hij er nog éne geschoten. Met twee dode kaaimannen in onze boot zijn we dan teruggegaan. Eerst durfde ik die beesten nog niet aan te raken, maar ongelooflijk hoe snel zoiets went, want even later was ik dat beest met een mes aan het villen. Ik was best trots op mezelf en zag me al overleven in de bush op mijn eentje. Héhé, kaaimannenvlees is trouwens echt lekker, zeker op de barbecue!
De volgende dag waren we aan het zwemmen in de rivier, toen soela me in zijn greep kreeg. Al goed dat de Ron daar was om mij tegen te houden, want anders was ik helemaal meegesleurd door de stroming. Schrik dat ik had, ni normaal. Iedereen zei dat de angst zo af te lezen was in mijn ogen. Ik heb er nog even den bibber aan overgehouden.

Voor de rest is alles nog zijn gangetje gegaan. Kerstmis was echt geen kerst zonder familie. Ik vond het echt heel raar om dat met andere mensen te vieren. Ik was niet in kerststemming zeg maar. Nieuwjaar daarentegen was geniaal. Het is ongelooflijk hoe die Surinamers dat kunnen vieren. Ik heb de hele dag van 11u smorgens op straat rondgehangen, gefeest, gedanst en gedronken. Het was echt geweldig, en eigenlijk best vermoeiend. Omdat de Surinamers gewend zijn om 12u thuis te vieren met familie, hebben wij dat met de stagiaires gevierd. Twas een dronken boel, maar wel één van mijn leukste nieuwjaarsfeesten. Nen echte knaller.

Een buitenlandse stage is een aanrader voor iedereen. Het is moeilijk om alles te beschrijven dat je meemaakt, maar het is fantastisch. Ik heb enorm veel geleerd en heb tegelijkertijd de tijd van mijn leven gehad.

Twas goe en ik ben content dak het gedaan heb!