Eerste uitstapjes...

Na bijna twee weken zijn we toch wel gesetteld.
Vorig weekend hebben we Paramaribo zelf eerst wat verkend. Samen met Hannelore zijn we naar de palmentuin geweest, een erg rustgevende plek, midden in de stad.
Daar hebben we als kleine kinderen op de speeltuin gespeeld. Ze hebben er van die oude speeltuigen zoals bij ons, toen wij klein waren. Met zijn vieren hebben we op de wip gezeten, best wel grappig. Het was lachen, gieren, brullen.
De kinderen daar vonden ons wel interessant en kwamen lichtjes aarzelend contact zoeken met ons. Zij vonden ons wel leuk om mee te spelen. Ik had de indruk dat hun ouders en grote zussen dat minder leuk vonden.
Ik voel me hier erg vaak bekeken. Soms wordt je doodgebliksemd door blikken van lokale vrouwen en soms zijn ze de vriendelijkheid zelve. Het schilt van dag tot dag. De mannen hebben natuurlijk geen problemen met ons.
Ik merk dat ik telkens meer vaardig wordt in het omgaan met deze mensen. Dit komt ook wel doordat je ze op je stageplaats leert kennen. Je ontdekt wat zij vreemd vinden aan ons en welke beleefdheidsvormen zij hanteren.
Mijn eerste stageplaats was een erg vreemde ervaring. Het is een christelijk geinspireerd afkickcentrum, met de nadruk op Christelijk.
Ik heb nog nooit mensen voor zoveel dingen zien bidden, en zo lang. Het doet je beseffen dat geloof hier heel belangrijk is. Het hoort hier bij de cultuur. Toch was mijn stageplaats wel wat extreem. Van de 6 uren dat de mensen hier werken, bidden ze een volledig uur. Je moet bedenken dat er nog eens 2 uren worden besteed aan eten en drinken.
Ik pas me gewoon aan natuurlijk :) Maar wordt soms wel zenuwachtig, omdat hier niets vooruitgaat. Vrijdag was ik terug op BAD en wilde ik naar de andere stageplaatsen telefoneren om afspraken te maken. Eerst kreeg ik te horen dat ze maar 1 telefoonnummer hadden, en toen ik vroeg om daar dan naar te bellen zeiden ze dat ik dat niet mocht. Mijn stagebegeleider, Peter, van BAD zelf moest eerst contact opnemen met hen. Nu wilde het toch wel niet lukken dat Peter op vakantie was die week!!!!
Afwachten tot maandag dan maar. Je kan ook niet blijven aandringen, dan zijn ze je liever kwijt, dan rijk. Voorlopig heb ik nog voldoende lectuur om door te nemen. Het goede nieuws is wel dat de stageplaatsen mijn stage hebben goedgekeurd, dus dat ik er zeker naartoe mag gaan.

We hebben gisteren onze eerste uitstap gedaan, naar Braamspunt. Dit stukje strand ligt op de grens tussen de Surinamerivier en de Atlantische oceaan. In de verte kan je werkelijk de grens zien tussen beide wateren!
We hebben superveel dolfijnen gezien en hebben gezwommen in de zee. Het was de eerste keer dat ik in zo'n warme zee heb gezwommen. Was ook niet zo zout, dan bij ons. Toen we terug op ons bootje zaten om terug te keren, ben ik in slaap gevallen. Het was nogal een leuke avond geweest ervoor. De nachtrust was iets te kort geweest...

Ditmaal een kortere weergave van de ervaringen wegens tijdsgebrek (door verslagen natuurlijk)
Volgende keer hopelijk wat meer tijd.