Die eerste dagen...

Die eerste dagen in dat vreemde land zitten vol met indrukken, verbazingen, vraagtekens en gevoelens van gelukzaligheid. Je beseft dat het best wel even zal duren voor je helemaal aangepast bent. Hoe meer je doet en ziet, hoe meer vragen je hebt.
Ik ben donderdag voor de eerste keer naar mijn stageplaats geweest. Zo'n warm onthaal heb ik nog nooit gekregen. Blijkt dat ik mijn stage niet helemaal op BAD zal doen. Mijn stagebegeleider verteld me dat ik mag kiezen tussen drie diensten: Justitiele kinderbescherming, jeugdzakenpolitie en De stem, een afkickcentrum. Geweldig. Ik mag overal een kijkje gaan nemen, kennismaken en dan kiezen waar ik het grootste deel van mijn stage zal lopen. Het komt allemaal niet zo nauw bij die Surinamers. Als ik maar iets nuttigs doe, waar zij achteraf nog iets aan hebben. Ik mag wel geen sleffers dragen en mijn bloesjes moeten mouwen hebben (in deze hitte, stel het je maar is voor!), op dat vlak zijn ze dan weer wel streng. De logica is soms ver te zoeken. Op het werk moet je deftige kledij dragen, maar bij het uitgaan zie je bij de lokale vrouwen meer vlees dan kledij (tot het extreme toe).
Niet te veel over nadenken en gewoon aanpassen, denk ik dan.
We hebben al een hele tour gekregen van Sandy, onze kotbaas. Prachtig om te zien allemaal, maar je mist wel wat door de angst om overal tegen te botsen.
De auto's rijden hier langs links, er zijn amper verkeersborden of lichten en van snelheidsbeperkingen hebben we ook nog nooit gehoord. Een hele aanpassing, straks zullen we moeten fietsen door dit helse verkeer! Ik bereid me al voor op verschillende bijnadoodervaringen! Al een geluk dat we hier voor alles tuuten. Ook als ze mooie dames zien, uiteraard.

Elke donderdagavond is het Salsa avond in een bar. Je mond valt open als je die koppeltjes ziet dansen. Ook de mannen hier hebben de moves echt wel en kunnen geweldig dansen. Opvallend was dat er enkel koppels (mannen met vrouwen) te zien waren. Hopeloos om eens een dansje te kunnen plegen, hebben Aida en ik elkaar vergezeld op de dansvloer. We worden hier sowieso al aangestaard, maar nu waren echt alle ogen op ons gericht. Het werd blijkbaar wel aanvaard, want vanaf dat moment kwamen de heren ons ten dans vragen. Echt zoals vroeger!! Leuk is dat ze niets van je willen, het gaat echt puur om het dansen! De enige bijbedoeling is dat ze je in hun dansschool willen krijgen.
Vanaf volgende week gaan we dus met zijn drietjes salsalessen volgen. We hebben de salsavibe helemaal te pakken. Zelfs ons Vicky wil het wel proberen en dat is geen danserke.
Ach, je moet je laten gaan in de cultuur!
Ja toch? Of niet dan? (typische uitdrukking van de Surinamer)

Update:
- Tot hiertoe nog maar 10 muggebeten, 1 gigakakkerlak gespot en 3 gecko's in onze woonkamer
- De hitte is maar net draaglijk, zelfs de Surinamers hebben het veel te warm
- ik kan nog steeds niet tegen de warmte en moet steeds schaduw opzoeken
- Al 1 paar schoenen gevonden en een tas
- Al 1 maal gekuist (om de beesten weg te krijgen)
- Al 2 hamburgers gegeten, met lekkere frietjes by the way
- geen witloof te vinden, wel bloemkool en broccoli!
- Hannelore is dit weekend op bezoek bij ons wegens een tekort aan activiteiten in Nickerie
- De chocolade is echt vies, zelfs de pakjes waar 'Belgische chocolade' op staat, zelfs de choco is minder goed
- hopelijk nog niet te veel kilootjes bijgekomen, maar ik twijfel eraan (god zij dank hebben we geen weegschaal)
- Adres:
Verdistraat 18
Maretraite
Paramaribo, Suriname
Briefjes en kaartjes zijn altijd welkom