Druk druk druk ...

Ier is ze weer sé,

Tegenwoordig nog maar weinig berichtjes op de blog, omdat ik het echt super druk heb. Net toen Pieter op bezoek is gekomen is het echte werk voor mij begonnen. Ik wist toen even niet waar ik moest beginnen. Ondertussen heb ik toch al enige orde gevonden in de broeja broeja van al die taken.
Ik ben dus ondertussen begonnen met de begeleiding van mijn pupillen. Dit gaat vrij goed, de gesprekjes lukken wel, maar ik merk dat ik echt moeite moet doen om het vertrouwen van die jongens te winnen. Ik doe in ieder geval mijn best en probeer alles op hun tempo te doen. Wel heel opvallend dat sommige jongens heel veel behoefte hebben aan begeleiding en anderen dan weer totaal niet.
Ik heb ook al enkele zittingen kunnen bijwonen in de rechtbank en heb gezien hoe een jongen werd vrijgesproken. Ik moet zeggen dat ik wel blij was voor hem, want die jongen was nog maar 14 jaar en zou nog een lange tijd moeten zitten als hij in het JOG zou belanden. Het maakt niet uit welke misdaad je hebt gepleegd, de behandeling blijft hetzelfde en het hangt af van je gedrag of je vroeger dan je 21 vrijkomt. Naar die misdaad wordt dan niet meer gekeken.
Voor de rest ben ik ook jongens aan het observeren die extern mogen werken voor 5 weken. Daarna komen ze waarschijnlijk vrij. Ik heb dus enkele observatielijsten mogen opstellen, waarvan ik hoop dat ze me resultaten zullen geven.
Ondertussen ben ik ook afspraken aan het maken met ouders, in de hoop dat ze komen opdagen. Voorlopig ben ik nog steeds aan het wachten op een moeder, die vermoedelijk niet zal komen opdagen. Dat hoort erbij hé. Gelukkig zijn ze niet allemaal zo en zijn er wel geïnteresseerden bij.
Ik mag ook vandaag eindelijk mijn pasje gaan halen om binnen te mogen in het JOG. Ik ga dus al een maand zonder pasje binnen, maar kom, laten we daar over zwijgen.
Binnenkort, op 16 december, hebben de jongens kerstviering. Dan mogen de families van de jongens komen om samen te eten enzo. Wordt wel gezellig, denk ik. Ik ga de jongens een lied laten maken en een toneel laten voorbrengen om dan aan hun ouders te laten zien. Grootse plannen dus, die ik nu vandaag nog allemaal moet uitwerken, dus een lange blog wordt het niet.

Het is dus heel moeilijk voor mij om ’s avonds naar het cybercafé te gaan om wat te skypen, omdat er zo weinig tijd overblijft voor mezelf.
Maar de mensen, die me kennen, weten wel dat ik het graag druk heb.
Toch vind ik het jammer dat ik mijn mailtjes amper kan beantwoorden en al zolang niet heb kunnen skypen. Ik hoop dat daar wel snel verbetering in komt.
Het bezoek van Pieter was in elk geval geweldig, dat heeft me echt goed gedaan. Ik hoop dat hij jullie al wat meer kan vertellen over mijn verblijf hier.

Nog een gelukkige verjaardag aan mijne paps en m’n zusje!!

Ik begin jullie nu echt wel te missen, hoor!!
Het doet me telkens goed om jullie te horen,

Greetz Lena